Tuareg rally

[Daan]

[Tutu]

Goeie prestatie!! Ben het met Daan eens, de man maakt de sier. Doorzettings vermogen en karakter
daar ligt het niet aan,...of juist wel

Reinier

[Springwitch]

Zojuist gelezen in het Tuareg verslag van dag 6 (daar zat lang een fout in) dat Gerben de 2e rijder ooit is die met een 2 cylinder de top van de duin heeft gehaald. En er staat zelfs een foto bij van de motor en rijder in actie.
http://www.tuareg-rallye.de/tuareg2006.htm

[Dr_Bean]

Eindstanden staan er op:

http://www.tuareg-rallye.de/gesamt_05.pdf

samengevat voor onze teamdeelnemenrs van het EAO team (http://www.eao.superhost.pl/index2.htm), ik hoop dat ik niemand vergeet...

3e Martin & Yvan
8e Gerben
11 Dirk
14 Gert
21 Erwin
28 Harm
36 Robert
59 Roland
63 Andre
67 Steef
70 Roos
72 Meindert
74 Paul
79 Barry
80 Mike

Totaal 84 rijders aan de start verschenen.
er staan ook nog leuke verhaaltjes per dag, met foto's van dit jaar (klik op het rode 'day...') http://www.tuareg-rallye.de/tuareg2006.htm

[mr wheely]

[Dr_Bean]

nu nog effe niet, maar die komen zeker.. als ik meer weet laat ik het horen!

[mr wheely]

[Dr_Bean]

Ok.. Ik zal ook eens aan mijn verhaal beginnen, (ook te lezen allroadmaniacs.nl)

stresssss:

Het weekend voor de rally moet de motor klaar zijn: Natuurlijk te weinig tijd, en je wil altijd nog wat doen! Zondagmiddag is ie klaar, en ik maak nog snel een proefrit naar Arnhem, om daar meteen nog een setje reservelagers mee te nemen, die voor me klaar liggen.

Net over de brug van Nijmegen draai ik de kraan open de snelweg op?. en sputtersputter.. Oh nee he!! Wat nu weer. Al snel sta ik stil op de vluchtstrook. 14:30, voor 15:00 moest ik in Arnhem zijn, en om uiterlijk 18:00 de deur uit met de motor op de aanhanger. Grrrrrr!
Ik start weer, rij weer en opnieuw stotttttter? Tja, nog 3 km naar de pomp, misschien help dat. Het hele stuk over de vluchtstrook, kom ik uiteindelijk bij de pomp, koop 5 liter benzine en een flesje reiniger (misschien wat water in de slang gekomen bij het monteren van het extra filtertje?).
Weer op pad vanaf de pomp pakt de motor mooi op, al snel zit ik op de 130 links.. en brrrrrrrrrrrrrrrrr? einde! Snel naar rechts en daar sta ik weer.
Volgende pomp: de tank vol.. misschien helpt dat, maar nee. Het blijft slecht.
Nog net op tijd kom ik aan op het adresje in Arnhem waar de lagers liggen. Ik schroef snel de tank onder los, trek de benzine slang los bij het extra filtertje, en zet het contact aan: Niks? en das niet goed, want de benzinepomp hoort te lopen. Als snel duidelijk: de pomp doet het gewoon niet meer (en daar was ik nou echt helemaal niet aan geweest bij de voorbereidingen!). Vlot de pomp overbrugt, en zo naar huis gereden.

Thuis blijkt er vuil in de aansturing van de pomp te zitten: effe schoonmaken en hij deed het weer. Nouja.. beter nu dan in de duinen! Het heeft wel mijn schema in de war gegooid. Tegen 7e ben ik klaar, ik bel Martin nog en die vertelt me dat die vroeg gaat slapen. Beter morgen! Maandags gaat de motor dan alsnog naar Belgie.

Aankomst in Almeria:

Na een dag van reizen en, met lang wachten worden we door de taxi gedropped bij de haven. We slenteren wat rond, nog geen service truck te zien! Hij zal toch wel komen?

Na slechts enkele minuten komt de blauwe truck dan binnenrijden (met een net zo blauwe wolk erom heen: het is een oude trouwe truck, die al meer van de wereld gezien heeft. Dat zijn de betere weet ik zelf!)

Leo maakt meteen koffie, en het uitpakken begint. In een verbazend tempo staan de motoren buiten, de kratten klaar en de tassen droog onder het afdak: Ja.. het regent, en dat ontstemt mij wel wat, maar met de rally in het vooruitzicht denk ik maar dat het morgen in Marokko wel droog zal zijn.

Gelukkig wordt het droog en kunnen we de middag gebruiken om de roadbooks te plakken (voor enkele dagen vooruit) en wat zaken op orde te maken. Helaas nog effe niet voor mij: Mijn thuis geknutselde GPS voeding werkt niet? dat terwijl ik toch echt alles dubbel gechecked had. Nouja.. sleutelen dus. Al snel vind ik de oorzaak: ik heb me gewoon vergist in de pinning van de connector en de aarddraad verkeerd aangesloten. Gelukkig is er in de truck een soldeerbout en een generator: wat een goed serviceteam hebben we toch!

Nadat het meeste gedaan is, gaan we maar eens het stadje in, en bestellen wat Brocaderos (zeg maar pistoletjes met lekker beleg) en koffie (op zijn Spaans) in een leuk locaal tentje, net effe om de hoek van de touristische hoofdstraat. Tenslotte moeten we de tijd doden totdat we op de boot mogen.

Terug bij het Rallytheater beginnen ik ook te begrijpen hoe we de boot op zullen gaan: Alle motoren terug in de truck.. dan geld het maar voor 1 voertuig. Ja.. slim natuurlijk! Maar wel veeeel werk lijkt me. Dat valt echter mee; Onder leiding van Daniel (onze vliegende mechaniker). Martin (de teamchef, die zelf ook rijdt), Yvan (Martins rijmaatje, die 2 rijden altijd samen) en Leo hebben we het hele spul er in mum van tijd weer in staan).
Paspoorten gaan via de organisatie, net als motorpapieren: alles voor ons geregeld! We gaan zelf lopend door de douane, maar das meer voor de formaliteit

[erwindob]

plaatjes op m'n fotoboekenplank

[Dr_Bean]

De boot, dag 1:

Op de boot gaat het wat chaotish: We hebben een kleinere boot gekregen dan er aanvankelijk geplanned was. Hierdoor heeft niet iedereen een hut, of eigenlijk zelfs wel gewoon niet iedereen een slaapplekje. Uiteindlijk wurm ik mij in een zaaltje met andere lotgenoten op een van de bankjes en slaap kort; 5 uurtjes misschien, en gisteren waren het er ook maar 5? een goed begin!

?s Morgen vroeg: Ik sta te popelen om te beginnen! Maarja.. zoals Martin al had gewaarschuwd: Niet te veel stressen.. want je staat toch nog uren te wachten.
De boot moet nog aanleggen, wij vinden zo langzamerhand alle teamleden weer een beetje en ontbijten op het voordek. Van de boot af.. en meteen naar de servicetruck, helpen uitladen. He dat hebben die jongens al weer goed bekenen zeg: Die boot is ?first in- last out? en zij hadden geen haast om er al eerste op te komen, maar daardoor zijn ze wel heel vlot van de boot af (tis duidelijk dat ze het vaker gedaan hebben).

Motor klaar, pakkie aan en door de douane. Daarna.. wachten, wachten wachten. Oja.. en geld halen, wat lastig was want het was Zondag (gelukkig pakken ze bijna overal euro?s aan).
Na een uur ofzo in de zon moeten we eerst langs de check, een ritueel wat iedere morgen zou terugkeren. Vuurpijlen, ehbo kitje, kompas, mobieltje en voldoende water; CHECK, en een letterje geschreven op mijn hand. Hiermee naar volgende tafel om de ?bordkarte? (ik snap dat woord nog steeds niet, maar tis in ieder geval je stempelkaart).

En dan kunnen we eindelijk op pad! Afgesproken het eerste stuk samen met Roos op te trekken, omdat ik geen idee had wat ons te wachten stond op dag 1, en we al een beetje bang gemaakt waren met een heel steil klimmetje, wat de scheiding amateurs/profi duidelijk moest maken op de eerste dag.

Natuurlijk sta ik al bij de eerste kruising te kijken waar ik heen moet: Roos gebaart van rij toch door, tis goed. Maarja ik wil het nou eenmaal zeker weten en heb altijd even nodig om aan het roadbookritme en stijl te wennen.
Al snel gaat het makkelijker en rijden we Marokko in. Ik pink stiekem toch wel even een traantje weg.. ?t was al weer 5 jaar geleden dat ik op Afrikaanse bodem was, en oh wat is het weer mooi en wat lokt het weer.

Na 50km asfalt slaan we linksaf de eerste gravelweg op. Effe een stopje om alles goed te hebben (bril afstellen etc), te pissen en mentaal voor te bereiken.
Na 13km rechts een klein weggetje in, de bergen in, het wordt kleiner en lijkt nergens naar toe te gaan.. of wacht: Ja daarboven liggen her en der motorfietsen op de helling .
Stil gaan staan moet je niet doen met zo?n 200kg motor, dus ik maak gebruik van mijn trialervaring en hop tussen de links en rechts liggende motoren door. Het paadje zigzagt om hoor, een wandelspoor. Zo af en toe zijn de draaitjes te klein (en staan er dus weer 3 motoren vast), en besluit ik wat stukjes ?over te slaan?: Effe gas open en rechtdoor . Eigenlijk vrij makkelijk bereik ik de kam van de berg en verbaas mij over hoeveel rijders hiermee moeite hebben: Okee, voor mij dus profiklasse? hoewel dit natuurlijk eigenlijk geen rally is, maar eerder trial. Ik help Roos naar boven die ook veel last heeft van de staan-blijvers.

Vanaf de kam gaat het verder omhoog, met weer wat lastige stukken. Eigenlijk te steil om te stoppen dus ik rij, mijn pad zoekend door. Bovenaan staat de verdekte-controle post: Oja.. natuurlijk, want als je daar niet bovenkomt heb je meteen 6 uur straftijd.
Ik rij door tot bovenaan , waar ik de motor kan neerzetten. Ik neem een gelletje (heerlijk spul [beuh], en het vervangt de voor mij noodzakelijk bak koffie s morgens perfect!) en drink behoorlijk bij. Onderwijl loop ik terug naar de controlepost en wacht op Roos. Ook Erwin komt naar boven maar wist te melden dat ie wel even ongelukkig gevallen was en al meteen moest sleutelen: Nouja.. als dit het zwaarste is, dan gaat het wel lukken allemaal!

Vanaf daar begint het echte werk: een mooie smalle slingerroute door stenig heuvellandschap. Ik merk al snel dat het tempoverschil tussen Roos en mij te groot is om deze tracks te rijden en besluit na overleg mijn eigen tempo op te pakken. Het gaat heerlijk!
De eerste ?danger, washout? meldingen komen in het roadbook en het wordt me snel duidelijk dat dat idd flink oppassen is: Dat zijn lelijke gaten, niet iets om over het hoofd te zien idd. Niet iedere warning is even dramatisch, maar je moet ze wel allemaal serieus nemen!
Oja.. Een van de Hollanders wist me nog te melden dat ie vorig jaar toch bijna het hele jaar gedacht had dat dat iets met ?was-hout? te maken had :/ Ik kan me serieus niet voorstellen dat je dat niet snel door hebt!
Je moet continu opletten en lezen: Ondanks dat de route zo?n 400km is vandaag staan de roadbookaanwijzingen hier toch met een dichtheid van zo?n 3 per kilometer!
Ook het fenomeen ?Bodenwelle? wordt al snel duidelijk na de eerst kontwipper . Natuurlijk rijden we nog maar op de verbindingsroute, dus we hoeven alleen maar op tijd bij het volgende punt te zijn, maar je probeert toch in een goed en vlot ritme te komen. Kortom: Je krijg her en der feedback ?hoe hard het kan, of juist niet? :/ Iets waar ik naar heb leren luisteren ? dacht ik?.

Na zo?n 150km gaan we de verharde weg weer op: tanken en dan op naar controlepost 2, waar de eerste Special begint.
Daar aangekomen krijg ik meteen de vraag of ik al direct verder wil: Och ja.. waarom niet, toch? (Ik heb nog veel te leren in mijn eerste Rally)


De eerste Special (op tijd/snelheid gereden dus).

Ik krijg mijn kaart en start dus meteen. Ik rij achter een van de andere motoren aan en probeer mijn roadbook te gaan lezen. De track gaat meteen door een Oued/Wadi/Qued (op zijn duits) (=droge rivierbedding) en aan de andere kant daarvan is het niet duidelijk waarheen.
Ik stop?. en lees: 0.1km rechtsaf, de Oued in :/, euhm tja.. opletten dus, en zelf lezen dat weet je toch SUKKEL, denk ik.

Goed, terug, de oued in en navigeren! Ik vlieg behoorlijk over de stenen, en al snel haken wat jongens met lichtere brommers aan. Het gaat ze niet hard genoeg, ze gaan er voorbij: Laat gaan denk ik, en idd: nog geen km verder pakken ze het verkeerde spoor of maken ze een navigatiefout, en zijn de dus weer achter. Sommigen zie ik terug, anderen niet meer, een enkeling gaat me voorbij en zie ik niet meer.
Ook Meindert komt achterop en sluit aan. Hij neemt de leiding en met nog een rijder vormen we al snel een groepje van 3. Als Meindert even fout gaat, neemt een ander het over, maar we blijven bij elkaar en we navigeren zo ieder een stuk van de 10km lange marteling over dikke stenen in de rivierbedding: Het gaat hard, maar niet te!
Na 10km gaat de route uit de rivierbedding en volgt nog 6km snelle piste: Ik rij in het stof achter een Yamaha? en maak gebruik van de power van de LC8: Een dot gas en ik krijg vrij zicht (heerlijk )! Het gas kan er goed op, hier heb ik voordeel t.o.v. de lichte brommers. Na slechts 16km eindigt de special(!), maar het leek een eeuwigheid!!

Ik sta effe uit te rusten en Meindert en de 3e rijder zijn er natuurlijk ook al snel bij. We wisselen complimenten uit: Het ging gewoon super lekker. En het is mij duidelijk dat het meer is dan alleen maar hardrijden: navigeren, je eigen weg zoeken, maar ook kijken naar wat anderen doen en je vooral niet laten opjutten. Ik ben eigenlijk al benieuwd naar de stand? hoe goed zou de rest zoiets doen, we hebben er wel een redelijk aantal ingehaald ???? Nog een flink stuk verbindingspiste, en we zijn bij het hotel.

Onze truck staat klaar, de kisten staan klaar. Effe rusten, alles zoeken (waar heb ik dat nou weer gelaten?, later wordt dat makkelijker, bijna routine). Martin en Ivan zijn er al. De rest druppelt langzaam binnen, tot kort na het donker, als mijn motor al rustig en veilig op de binnenplaats staat, klaar voor dag 2.
?s Avonds zie ik dat ik 14e sta, Meindert 15e, zo?n 8 minuten langzamer dan de nummer 1. Geen posten gemist, goed gereden: Alleen de volgende keer eerst de special bekijken en effe rust nemen ervoor; die navigatiefout heeft me zeker 2 minuten gekost. Het Rallyvirus begint nu toch wel erg te kriebelen!

[Dr_Bean]

Dag 2: De dag van de val

?smorgens liggen we in de slaapzaal vlak naast de hoofdzaal van het hotel. Het personeel begint om 5 uur het ontbijt voor te bereiden en dat doen ze niet zachtjes: over en weer schreeuwen ze wat. Ondanks mijn oordopjes wordt ik dus toch weer vroeg wakker en heb weer een korte nachtrust.

Nog snel effe voltanken en richting start: Die is zo?n 4 km buiten het dorpje, waar de grote steenvlaktes beginnen. Daar is de voorstart rond 8:00: Weer controle op water, ehbo-kit etc.etc.
Ik wil mijn motor neerzetten en mijn voorspatbord slaat vast in de band. Gisteren was dit ook al eens gebeurd, toen ging het net goed, nu niet: Krak, gelukkig lig ik net niet op mijn bek, maar het spatbord (carbon) moet er nu echt af. Dat lukt niet zo, dat de voorremslang goed en veilig blijft zitten. Snel bedenk ik een oplossing: Ik zaag het af bij het werkelijke spatboord, zo dat de ?poten? blijven staan als vorkbeschermers, en daaraan zit ook de remleiding; dat probleem meteen opgelost. Het doet wel effe zeer om de zaag in zo?n spatbordje te zetten? de stukken geef ik snel nog mee aan de MD-truck die ook de route rijdt: die haal ik vanavond wel op zeg ik, en bedank ze alvast. Stiekem toch weer even stress voor de start, terwijl we tijd zat hebben!

Oja.. ik moet nog de check halen: Maar de Orga heeft besloten dat de start toch weer 300 meter terug moet plaatsvinden, en als ik daar kom is er niemand te vinden voor de precheck. Ik ben het een beetje zat, kijk even wat voor lettertje Erwin op zijn hand heeft en denk?mm dat kunnen we ook zelf wel. Kort daarna haal ik mijn startkaart op.
De starttijden zijn vandaag op klassering van gisteren. Ik mag om 9:35 uur starten; als 14e dus.

Dit keer bereid ik me wel goed voor: Ik lees alvast het eerste stuk van de special, drink, neem de gel-koffie om wakker te worden.

Er wordt afgeteld: Soepel trek ik weg, zodat de orga niet de volle laag stenen krijgt, iets verder gaat het gas erop. Ik let wel op de anderen, maar ken de route voorlopig al zowat in mijn hoofd. Dat scheelt, niet iedereen kan dat zeggen wordt me al snel duidelijk.

Mooie snelle pistes flitsen voorbij, navigatie over sporen, vaak op kompasstand. Na 18km aan de rand van een oued is het even lastig, ik zie anderen fout rijden maar weet zeker dat ik goed ga. 1km later, bij de doorgang van de oued staat de verdekte controlepost al. Er zijn nog maar weinig sporen voor me. De special gaat verder: Ik hou me wat in, er komen een paar gevaarlijke punten, goed aangegeven op het roadbook, wat perfect klopt overigens. Na 31km is er een stukje over de asfaltweg: Speedlimit 90 km/h staat in het roadbook: Zou iemand dat checken, wat doen de anderen? Dat laatste wordt al snel beantwoord doordat er iemand mij flink voorbij komt, ik rij 100? ok, dan rij ik ook maar iets sneller, maar veel harder ga ik ook niet.

De route gaat weer de steenvlakte in, eerst een grote piste op, en al snel kleinere, en opnieuw een oued in. In de oued, uit de oued, er weer in , er weer uit: Steeds even het juiste spoor kiezen.

Ik rij achterop wat andere deelnemers, er vormt zich een groepje van een man of 4. Netjes 40 km/h (roadbook) rijden we door een klein dorpje: De kindertjes staan hier langs de straat en wuifen. Ik zwaai terug maar blijf wel opletten: der zal der maar eentje voorspringen! Dorpje uit, gas weer op: De gravelweg slingert mooi langs de berg, maar her en der zitten linke ?washouts?. Ze zitten altijd aan de kant van het dal? dus altijd aan de bergkant rijden!

16,1km groot gemarkeerd in mijn roadbook: Washout, direct achter een kleine heuvel. Voor mij gaat de snelheid er uit en rustig rijden we er naartoe? er staan al mensen.
Eerst zie ik dat 1 van de 2 rode Desert-Warriers (rallyauto), een flink stuk van de track in de struikjes staat, sleepkoord eraan. Maar al snel valt mijn oog op iets anders: de Washout.

In de washout ligt een motor, met helaas een rijder eronder. We stoppen met zijn allen. De rijder beweegt niet, of toch: Ja, hij heeft de ogen iets open en beweegt wel iets. De mensen van de auto?s staan er bij en nog 2 motorrijders. We checken snel of we nog iets kunnen doen: Nee zeggen de automensen, rij maar door. Dat is ook de rallyafspraak: de eerste paar stoppen, en als alles geregeld is rijdt de rest door: meer mensen is niet beter. Voor de zekerheid markeer ik het punt in mijn gps, om evt nog door te geven bij de volgende checkpost, maar de automensen hebben al gebeld.

We gaan verder in het groepje waarin we reden. Gevoelsmatig is het tempo een stuk lager: iedereen is flink geschrokken, ik ook. Zo?n beeld blijft je toch bij. Hoe erg zou het zijn? En JA, het gevaar zit overal. We rijden geconcentreerd.

De special gaat nog zo?n 20 km verder over snellere stukken door de heuvels en gaat dan een lange oued in, die we stroomopwaarts gaan volgen. We halen diverse auto?s in, dit gaat meestal op de technisch wat moeilijkere stukken, door daar een ander, smal, motorspoor te kiezen. Het groepje valt er door uiteen en ik rij weer alleen. Het gaat lekker en vlot, zo af en toe knalt een steen tegen de velg? als we maar geen lekke banden rijden!

Over de piste komt de ambulance 4x4 me tegemoet, met zwaailicht en sirene, ik ga natuurlijk snel netjes aan de kant... Oeeeehf, die moet nog een eind, ? weer gaan de beelden door je hoofd.

Nog een paar keer in en uit de oued. Ik kom de 950 quads achterop: wat maken die een stof. Op de snelle stukken gaan ze te hard om voorbij te gaan, op de technische stukken zijn ze echter ook zo veel sneller dan de auto?s zodat het lastig is om er voorbij te komen. 1 maakt een fout, gelukkig wacht de rest daar op en kan ik er langs? snel het laatste stukje van de special door de oued, daar is de eindpost al. Ik haal vlot mijn stempel en dan is het tijd?.. om uit te rusten:
pffffff 100km, best wel heel technisch, door rivierbedding met grote stenen, slingerend langs de berg met washouts, jumps, bodenwellen en andere gevaarlijke punten. Ik heb goed gereden, dat weet ik zeker! Geen navigatiefouten, geen brokken, snel maar goed en veilig. Mijn tijd zal de 5e op de proef blijken te zijn, 6 minuten langzamer dan Thorsten, de nummer-1; totaaltijd over deze proef: 1uur, 46 minuten (zwaar dus!).

We moeten verplicht een uur wachten voordat we verder kunnen met de verbindingsetappe. Dus we drinken, eten, praten bij; vooral over het ongeval wat we gezien hebben, het drukt de stemming. Meindert komt kort achter mij binnen, Erwin zie ik ook nog binnen komen. Dan ga ik samen met Meindert de verbindingsetappe op; 100km asfalt (wel heel mooi), en nog zo?n 50 piste. Tanken, en door naar DK3, startpunt van de 2e special van vandaag! Deze gaat tot bijna bij het Tuareg hotel, en zal dus eindigen in de duinen!

We zijn vroeg dus ik neem weer de tijd voordat ik start, kijk mijn roadbook door, drink alvast, eet weer zo?n papje :p. Meindert gaat een minuutje voor me weg. Ik pak ook mijn kaart en lever die in. Starten over 1 minuut, klaar? gaan!

Het eerste deel van de special gaat over een Col en een kleine bergpartij. Daarna door een stenenlandschap met vrij steile kleine heuveltjes erin. Je kan goed zien hoe de tracks lopen en dus ook wat springen. Het gaat super goed, niks vertelt mij hoe hard ik ga, anders dan de tacho. De invloed van de zandduinen wordt al wat zichtbaarder: zo af en toe zachte zandstukken met sporen, maar daar geeft de lc8 geen moer om. Met de stuurdemper rijdt ie stabieler dan ooit.

Ik merk pas hoe hard ik ga als ik na zo?n 15km Meindert weer voor me zie: Hij springt met zijn lichte machine en het ziet er machtig mooi uit. Op een overzichtelijk stuk ga ik hem vlot voorbij. Iets later, voor mij een XR650 met een rijder bijna plat op de motor liggend, hij gaat hard, ik schiet hem voorbij. De tacho gaat herhaaldelijk over de 150, maar ik krijg geen enkel moment van angst, geen waarschuwingen, geen enge dingen.
Nu worden de pistes breder, de navigatie bijna alleen op kompashoeken omdat de sporen overal lijken te staan. Langs een dorp, iets rustiger, dan weer de sporen op: Ik ben het roadbook een beetje kwijt, maar de volgende aanwijzig luidt ?richting radiotoren en duinen aan de horizon?.

De sporen zijn breed dus het gaat vlot. Dan zie ik dat zo?n 50 meter links van mij de hoofdtrack lijkt te lopen. Ik besluit daar zo langzaam naar toe te gaan rijden, tis toch open steenveld, en echt grote stenen liggen er niet. Ik ga van de sporen af, natuurlijk wat rustiger dan op de track, maar ook niet langzaam. Over een heel flauw heuveltje.. en dan, als uit het niets: EEN GREPPEL, duinzand onderin, 3 meter breed, zeker diep genoeg om in te staan. Tja.. en dan rij je natuurlijk gewoon nog veel te hard.

Ik rem nog wat ik kan, en dan volgas, springen naar de overkant. Met een krak klap ik tegen de andere kant, de motor door de vering voor en achter. Gevolgd door een enorme sprong (stuiter). De LC8 komt mooi stabiel het gat uit, maar ik vlieg een eeuwigheid door de lucht. Ik heb het stuur nog beet. Uiteindelijk land ik met mijn linkervoet op het zadel, en rechts ergens naast de motor. Zo hang ik een tijdje aan de motor, en moet dan toch besluiten een andere weg te gaan. Ik schuif hem onderuit en spring.. rol.. hap het stof en lig stil. Nauwelijk bijgekomen sta ik op.. auwa, alles doet me zeer, maar vooral kan ik bijna niet staan op mijn linkervoet. Mijn teen, mijn enkel alles doet zeer.

Ik bekijk de motor: Niks te zien, alleen wat krassen op de protectors die er voor zijn. Bijna ongelofelijk. Er lijkt niks stuk, dus ik klim op de motor. Ja klim want die poot kan ik bijna niet op staan. Ik rij verder. Druk nog even ergens tegen een muurtje mijn stuur recht, en ga opnieuw de lange pistes op. Al snel valt de carterplaat naar onderen (alleen aan de voorkant) en haastig stop ik. Shit! Bevestiging van de plaat is: weg, foetsie, compleet afgebroken.

Ik sta te kijken hoe ik dat moet oplossen en Meindert komt me achterop. Ik leg uit wat er gebeurd is en hij helpt me snel met een spanband de zaak vast te knopen. Samen rijden we verder? de schrik zit er in bij mij, dus ik ben blij met iemand mee te rijden.

Kort daarna rijden we de duinen in. Meindert is sneller in het losse zand. Ik moet effe aan de duinen wennen en sta vooral op rechts wat het niet handiger maakt. Het laatste stukje naar het hotel gaat tegen de windrichting in door de duinen: je moet iedere duin tegen de kant op springen, maar dat gaat juist heel lekker. Door de adrenaline denk ik gelukkig niet al te veel aan mijn enkel. Bij het hotel is het einde, ik stempel af en vraag meteen naar de arts: die is er nog niet helaas.

Nu we niet meer rijden komt de pijn snel op. Dus ik vind onze service truck en wil eigenlijk gaan liggen met de poot omhoog, maar zie al snel het ijskoude zwembad: Dan toch maar de laars uit (met het risico dat ik er morgen niet meer in pas) en poot in het koude water. Ik overdenk mijn zonden? gij zult nooit de sporen verlaten, gij zult nooit van het roadbook afwijken.

Zal ik morgen nog kunnen rijden is de grote vraag die die avond in mijn hoofd blijft hangen??
(Uiteindelijk ben ik ondanks de val, toch nog 8e op de 2e special, en daarmee 7e overall op de 2e dag)

[Daan]

DR Bean kan niet alleen leuk rijden, verslagen schrijven kan hij ook

Daan

[Prutzer]

Schitterende verhalen, meer, meer

[Dr_Bean]

[Daan]

Hij staat als achtergrondje op m'n scherm

Daan