Greece rally

[GezwindeSpoed]

Na 2 jaar geen rally begon het toch weer te kriebelen. De Greece rally staat al een tijdje op mijn verlang lijstje maar kwam nooi uit qua timing, dit jaar wel. Het is een rally in het NW van Griekenland en gaat vanuit 1 locatie vlakbij de berg Olympus. Na heel wat woestijn rally's is dit wat meer enduro rally dus minder hoge snelheid en meer bergwegen.

Dacht ik mooi op tijd klaar te zijn voor m'n vakantie, nog een proefritje 3 dagen voor we vertrokken, accu leeg middenin het Brabantse boerenland. Kwam net een boeren zoon met z'n pa voorbij, ze woonde om de hoek en wilde wel startkabels halen. Na 10min waren ze terug. Motor startte meteen, zonder licht verder gereden, het werd al schemerig. Na een km, poef over en uit. Bij een loonbedrijf liepen wat mensen, hier een fiets gevraagd voor de laatste 15km, als onderpand m'n motor en helm. In motorkleren compleet met beschermingsvest en laarzen over de brug bij Cuijk naar huis. Zwetend kwam ik aan.
2 dagen later fiets omgeruild voor motor met een doos ijsjes erbij. Leuke, behulpzame mensen.
Voor m'n vakantie nog ff getest met een andere accu. Laadspanning mooi 14.5V maar bij opwarmen richting de 16 .
Nu terug van vakantie, accu besteld en gisteren de spanningsregelaar gewisseld. Na flink opwarmen gaf deze mooi 14.5V zelf bij flink gasgeven. Vandaag komt m'n nieuwe accu binnen dus is de motor ready to race.

Zelfs de kalveren vonden het een mooie motor

[StevenD]

Mooi verhaal en goede start van de Rally! beter de stukken hier dan straks eenmaal in Griekenland!!

[GezwindeSpoed]

Die reserve regelaar had ik van jou en lag al 5 jaar in m'n rally kist, nu kwam hij van pas 👍

[StevenD]

Mooi dat ik dan zo een stukje aan de rally bijdraag, haha.

Ziet er overigens best tof uit, die had ik ook wel willen rijden. maar de wel met de exc.

[timieh]

Mooi dat dit idd net voor de rally gebeurd (op tijd).

Heel veel plezier met de rally!

[GezwindeSpoed]

Dit is een super gave rally. De proloog begon met een heftige steile klim met veel watergeulm en ook nog tricky navigatie. Daarna veel geitenpaadjes met enorm veel richting wisselingen.
Dag 2 was 300km met vanalles van rotsklimmetjes tot skipistes. Was goed op na die dag. Ook nog een km voor de benzinestop zonder gestaan. Gelukkig was dat bovenop een berg. Op 200m na kwam ik bij de benzinestop😀
Vandaag was een racy dag met veel gravel haarspeldbochten. Was lekker driften vandaag.
Morgen kort dagje van 100km, maar het regent daar nu dus wordt modderworstelen 😋

[GezwindeSpoed]

Ik heb het gehaald, maar dat ging niet zonder slag of stoot. Dodnerdag was de eerste dag van de marathon, de achterkant van de motor voelde raar. Bleek m'n achterdemper lek. Was een hele zware dag met 270km mooie paden, daarna hard enduro downhill.
Vrijdag heel veel regen in de bergen, helaas werd de proef ingekort van 230 naar 55km. Had geen voldaan gevoel na deze dag, maar dat werd de laatste dag ruimschots goedgemaakt.
Zaterdag maar! 120km. Het venijn zat em in de staart. Boven in skigebied zat ik fout, viel om en motor wilde niet meer starten. Kreeg em snel aan de praat met duwen. Nog 5km te gaan. 400m voordat de downhill begon accu helemaal plat. Drijfnat van het zweet de laatste meter omhoog geduwd. Hoe dan ook, ik kom bij de finish. Daarna mtb downhil over gladde stenen, afstapjes en soms een paar meter omhoog. Gelukkig komen teamgenoten langs die een starthulp in de rugzak hadden. Hiermee loopt m'n motor weer een stukje en kom ik na veel zwoegen op het asfalt tercht voor de laatste km. Starthuulp permanent op accu en zadel op m'n borst geklemd kom ik over de finish, helemaal gesloopt.
Wat een rally, ik denk de zwaarste en meest technische die ik heb gereden!

[GezwindeSpoed]

[Plarina]

Was gezellig N.

En machtig gepresteerd, gefeliciteerd!

Pareltje op de rally agenda deze. Orga zijn enduro rijders in hart en nieren met zaakjes goed voor elkaar. Op drie manieren interessant:
Met dikke brommer en beperkt talent/ervaring: lekker met gps en zonder de extreme stukken en weinig stress, maar wel de backup van de orga en medics.
Formule gezwinde spoed (neem dan wel zelfde fitheid mee, ik heb een tweecilinder rijder in deze rally ook wel eens op de kamer gehad voor infuuszakken om weer bij zinnen te komen. Totaal uitgeput)
Op een enduro en enige ervaring/skillsis het gewoon week genieten en ook nog genoeg afzien en uitdaging.

Voor je eerste rally is de andere van deze orga een aanrader: Olympia rally, die in het voorjaar valt. Bevalt dat, kan je gelijk door naar greece rally die altijd eind/nazomer valt. Overigens is Olympia ook voor ervaren rijders nog leuk.

Voor mij altijd een groot pluspunt geweest: deze orga houdt elke rijder hele dag goed in de gaten. Als je bijv. stil staat kan je redelijk vlot een telefoontje verwachten om te checken of je ok bent.

Ik heb geen aandelen, maar dit jaar was 9de op rij. Helaas gewond uitgevallen deze keer na een lekker begin. Shit happens.

[GezwindeSpoed]

Dag 0

‘s Ochtends vroeg neem ik de trein naar Schiphol, probleemloos kom ik 3.5u van tevoren aan. De rij voor de douane is 45min, dus heel acceptable. In de Efteling-achtige zigzaglijntjes zie ik Monique (Memo Tours) en Hielke (monteur). Een paar bochtjes later zie ik dat de rij inmiddels flink gegroeid is. Zonder verder onderzoek mag ik door de douane. Dus nu ruim 2u de tijd voor koffie drinken en teamleden ontmoeten. Zoals gewoonlijk veel ondernemers maar dit keer ook een journalist en een beleidsadviseur. Het vliegtuig vertrekt netjes op tijd en het wordt een probleemloze vlucht en ik kan een beetje bij-slapen.

In Thessaloniki gaan Monique en ik de huurauto ophalen terwijl de rest met een busje naar het hotel wordt gebracht. Het is een uurtje rijden. Als we aankomen is de rest van het team al druk bezig met het papierwerk en de motoren. Ik ben net te laat om nog te laten keuren dus dat komt morgen wel, voor de rest ben ik er helemaal klaar voor.








Dag 1 (L1 5km, SS 31km, L2 4km)

Vanaf 9u kunnen we de motor laten keuren, alle vinkjes zijn gezet en we zijn klaar om met de proloog te starten om 13u. We gaan tanken en rijden de liaison naar de start van de proef om de weg te verkennen. Dwars door de stad met veel zijwegen, we maken een paar foutjes en zijn lekker aan het dwalen. Bij de start zien we al dat het heftig begint, een ruwe berg op met diepe watergeulen en om de 50m een richting wijziging.

Het is erg warm als we met de proloog moeten starten, ik heb nummer 61 en heb zo’n 25 rijders voor me. In de schaduw kijk ik toe hoe ze omhoog knallen en met een Russische deelnemer bespreek ik de eerste situaties van het roadbook. Ik probeer door wat ademhalingstechnieken wat rust in m’n lichaam te krijgen, maar een beetje spanning is er zeker. Ik ga van start en de eerste steile stukken gaan goed, maar ik moet zo erg op de stenen en geulen letten dat ik weinig tijd heb om te navigeren. Op goed geluk kiest ik soms een richting op. Dit gaat natuurlijk niet altijd goed en soms moet ik terug. Na het eerste heftige stuk wordt het rustiger, ook in m’n hoofd. Het roadbook is wennen, niet alle zijwegen staan er op en je moet heel nauwkeurig zijn. Dit is ook de eerste rally waarbij ik op 2 decimalen rij. Wat bredere paden worden afgewisseld door smalle geitenpaadjes die soms nauwelijk te zien zijn door struiken of overhangende takken.

Vrij aan het einde kom ik bij een afslag met in het midden een struik aan de linkerkant liggen wat takken. Ik rij over de takken heen en ontdek waarom deze hier niet geheel toevallig lagen. Er loert een gapend gat aan de linkerkant van de struik. Ik probeer er nog overheen te komen maar voel direct m’n achterwiel gegrepen worden door de zwaartekracht (helaas geen beelden). Meteen plant ik m’n stuur in de helling, pak m’n sjorband en knoop de motor vast aan de struik. De andere kant van de band heb ik vast en probeer beweging in de motor te krijgen. Dit gaat zweten worden, cm voor cm komt de motor de goede kant op. Dan hoor ik geschreeuw: are you oke?! De orga weet van het moeilijke punt en staat paraat. Ik was niet de eerste die het gat in gaat blijkt later. Met z’n 3-en krijgen we de motor uit het gat.

Bezweet stap ik op, probeer m’n lijf en geest weer tot rust te krijgen. Niet ver daarna kom ik bij de finish van de special. Ik tank en buig m’n rempedaal weer de goede kant op en de motor is klaar voor morgen.
In de avond hebben we de show start in het centrum van de stad. Ik laat de rest van de deelnemers kennismaken met het mooie geluid van een V-twin, door sommige deelnemers ook wel “Bos Chevrolet” genoemd. Daarna laten we door de ober de tafel vol zetten met al het lekkers dat Griekenland qua eten te bieden heeft.

18e, 1u10, 1min speed penalty





https://youtu.be/j-0Dv2SADXg

[GezwindeSpoed]

Dag 2 (L1 10km, SS 210km, L2 5km)

Vandaag gaat een lange dag worden. Rustig ga ik van start en haal langzaamaan wat deelnemers in. Rij een tijdje met kleine Bert, op snelle stukken ben ik sneller, maar op downhill, blubberige of er stenige klimmetjes gaat zijn Beta veel makkelijker. Op een gegeven moment raakt hij met z’n achterwiel een steen en ligt onderuit, gelukkig alles heel.

Na verloop van tijd komen we bij een brandgang. Het is een gleuf die we door moeten en daarna een steile brede helling. Ik bereid me mentaal voor en ga vol goede moet door de gleuf, geef behoedzaam en doch overtuigend gas en heb de hele breedte van het pad nodig om de goede kant op te gaan. Naarmate de snelheid stijgt wordt het makkelijker. Ik zie Graham (Engelsman van 70jaar) een gat induiken, zijn motor maakt een rol en hij maakt een mooie val. Gelukkig weer zonder vervelende gevolgen. Later in de week kom ik erachter wat een mooi persoon dit is. Rally rijden is voor hem “collecting memories”, hij gaat heel wat herinneringen verzamelen deze week.

We volgen een skipiste omhoog wat erg leuk is met de dikke V-twin. Maar het is niet alleen maar skipiste omhoog knallen want we komen in het “Adventure forrest”. Zijweggetjes van de piste met veel omgevallen bomen diagonaal over het pad. Het moeilijke is is dat de lage kant ook het dichts bij de afgrond ligt. Ik kies er daarom voor om wat hoger over de boom te gaan, maar omdat je niet haaks op de boom af kan komen wordt het vaak alles of niet. Meer dan eens kom ik over de boom maar zijn motor en berijder gescheiden van elkaar. M’n motor begint wat moeilijker te lopen wat het nemen van boomstammen ook niet makkelijker maakt. Ik bedenk me dat het niet oververhitting is maar brandstofgebrek.Het is nog maar 2km naar de refueling maar ik begin hem flink te knijpen. Ik heb geluk en kom rijdend op het hoogste punt, vlak daarna slaat de motor pruttelend af. Met een beetje duwen kom ik bij de afdaling en ga ik in stilte naar beneden. Beneden gekomen duw ik de motor naar het asfalt en zwaai naar de orga ze komen op me afrennen en ik krijg van de paramedics en halve liter benzine. We hebben 20min neutralisatie waarin ik tank, roadbook wissel en snel wat eten naar binnen duw.

45Sec te laat start ik aan het tweede stuk wat begint met de skipiste omhoog. Met brullende motor scheur ik omhoog en kom langs de fotograaf. Het weer wordt wat slechter en er vallen wat druppels. Op de route komt steeds meer blubber. In zo’n blubberbak kom ik bijna ten van. Later ruik ik dat het geen blubber is maar koeienstront. Ik rij weer verder, maar ICO is op 0 gesprongen. Dit gebeurd nog een paar keer en ik bedenk met de bij het starten de spanning zo laag wordt dat de ICO de batterij nodig heeft, deze zal wel leeg zijn. Er volgen veel lange steile afdalingen. Dit is op deze motor erg zwaar voor je schouders. Ook krijgen we nog een hele steile klim over gras met verborgen stenen, m’n motor krijgt het warm van het langzame zwoegen omhoog en begint op een poot te lopen. Ik neem verplicht 5min rust om de boel af te laten koelen. Daarna loopt ie weer als vanouds. Moe maar voldaan kom ik over de finish. Hier ontdek ik dat ik m’n tasje met gereedschap ben verloren, balen.

Altijd heb ik een CR2032 batterijtje bij me voor in de ICO maar niet dit jaar. Gelukkig vind ik er een in het bivouac, voor de rest stelt het onderhoud weinig voor vandaag.

13e, 7u40, 6min speed penalty







https://youtu.be/xs8C1pqG5Qg

[Muug]

Altijd fijn om te lezen.
Ik zou er niet aan durven beginnen.
Tien-vijftien jaar terug vanwege angst voor schromelijk tekort te komen in zulke helse omstandigheden.
Tegenwoordig uit angst voor blokkerende ruggewervels.
Afin, in juli ben ik nog een weekje gaan spelen op de Alpijnse pistes, maar met al die sluitingsdagen en toegangstickets is er daar ook wel een pak minder lol aan.

[GezwindeSpoed]

In Griekenland kan nog echt veel. Motor op transport en rijden maar.... Over 5-10jaar kan het al anders zijn



Dag 3 (L1 80km, SS 210km, L2 55km)

Vandaag hebben we een lange liaison naar een gebied met totale andere ondergrond en omgeving. Veel minder stenen en meer bos en soms zelfs zand. Vele snelle paden worden soms afgewisseld door kleine paadjes waarvan je het begin soms niet eens ziet.

Vlak voor de refuelling hebben we een hele steile afdaling met veel stenen, dit is een flinke aanslag op m’n schouder en armen. Om niet weer zonder brandstof te komen te staan ga ik tanken bij een oude mannetje. Met flink volle tanks komen we bij een soort van oude Romeinse weg aan omhoog. De motor stuiterd alle kanten op en maakt soms een sprong, gelukkig de goede kant op. Er lijkt geen einde aan de marteling te komen, soms kan ik een stukje in z’n 2 rijden, maar meestal is het ploeteren in z’n 1 omhoog de grootste stenen ontwijken, maar vooral de motor overeind houden. Boven gun ik me even wat rust, ik ben boven het kookpunt gekomen.

Het gaat erg lekker en we komen bij het punt waar een deel van de route eruit gehaald is. Ik vind het jammer, want ik had er wel zin in gehad. Het was weer een soort van avonturenbos, maar de orga vond dat dit te zwaar was. ‘s Avonds krijgen we te horen dat de 70-jarige Engelsman hier toch doorheen is gegaan. Nadat hij het point-of-no-return (flinke afstappen) bereikt had zag hij huisjes aan de andere kant van een vallei. Hij besloot hier naar toe te rijden en de orga te bellen om hem de weg terug te wijzen. Het bleek dat hij in Macedonië was beland.

Aan het einde van de special glijdt plotseling m’n voorwiel weg. Door verder in te sturen krijg ik weer grip, maar zoveel grip dat het stuur direct naar rechts wil slaan. Het kost mij zoveel kracht om dit te voorkomen dat ik mijn bors/schouder voel protesteren. Ik stop even want dit voelt niet goed en ik wordt misselijk. Ik denk dat dit wel eens einde rally kan zijn. Het voelde alsof er iets scheurde. Na een tijdje probeer ik alles te bewegen, het werkt! Opgelucht stap ik weer op en rij de laatste 20km, zonder al te veel pijn. In het laatste stuk vind ik nog een Engelsman die z’n motor aan de binnenkant van de bocht in een greppel heeft gekregen. Samen met nog een andere rijder trekken we de motor eruit. Hij is super dankbaar.

Bij de finish heb ik een tijdje zitten kletsen met een rustige Italiaan (ja ze bestaan) uit de buurt van Milaan. Daarna rij ik de lange liaison terug
‘s Nachts heb ik wel wat pijn bij het draaien maar gelukkig is er niks kapot. Met wat googlen kom ik erachter dat ik waarschijnlijk een spierscheurtje heb in m’n grote borst spier.

12e, 4u24







https://youtu.be/rtFu1ap6s-s

[Muug]

Ik lees regelmatig iets over je schouders en armen? Heb je daar bepaalde problemen mee? Door "de leeftijd?"

[GezwindeSpoed]

Ik heb geen problemen, alleen af en toe een pijntje