Rond Australië met een KTM-zijspancombinatie

[Wout]

Donderdag 3 oktober.
Wout:
’S morgens een SMS ontvangen dat Karl (Superior Performance Cycles) was gebeten door iets en dat hij naar het ziekenhuis was gebracht. Niemand bereikbaar en geen verdere berichten.

Vrijdag 4 oktober.
Wout:
Karl bleek gebeten door een Redback spider die bij de accu-kast onder de motor bleek te zitten (daar zitten bij mij de solenoïde kleppen voor het omschakelen van zijspan- naar motortank), die hem in zijn wang had gebeten.
De kleppen bleken door vuil vast te zijn gelopen en niet meer open te gaan, dus werd er geen benzine naar de carburateurs gepompt.

Zaterdag 5 oktober.
Wout:
Geen nieuws. Alle tijd gehad dit verslag bij te werken, en wat boodschappen te doen (H-ride taxi, ongeveer half zo duur dan de reguliere de taxi).

Zondag 6 oktober.
Wout:
We besluiten naar het Visitors Centre te gaan (H-ride taxi) en daarna wat in het stadje te wandelen, er zijn veel uitkijkpunten en een museum. Na het Visitors Centre een belegd klef broodje gegeten met koffie…. SMS bericht: Karl. De motor is klaar en hij zal een proefrit maken en hem brengen. Waar zijn jullie nu?
Geantwoord dan we in het westelijk deel van de stad zijn maar dat we zo snel mogelijk naar de kamping gaan. Hij ging ook eerst nog wat eten, dus dat kwam goed.
Terug op de kamping kwam al snel het bekende geluid van de KTM in onze oren. Karl zette de combinatie in een parkeer vak en zette zijn helm af. Nog steeds een behoorlijk dikke linkerwang, maar dit was al geslonken tot ongeveer de helft, zei hij.
Het ritje op de KTM-combinatie was hem zeer goed bevallen (kan ook niet anders als je het vergelijkt met een Oeral-met-zijspan waar hij op had gereden), en ik moest toch wel in de electronica werken om dit allemaal zo netjes en goed te kunnen maken (beton komt dichter bij de werkelijkheid, maar goed), fijn compliment.
Die avond streek er een groepje van 3 Harley rijders neer op de camping met als begeleiding een oude en zeer lange Chevrolet Pickup Truck met een net zo lange aanhanger met nog 2 Harleys. Zij bleken de nasleep te zijn van een charity ride met veel motoren en muscle cars.

[Wout]

Maandag 7 oktober.
Wout:
Vroeg vertrokken om de hitte (39ºC) voor te zijn. Bij Sandfire Roadhouse de tent opgezet onder de Mango-bomen vol met zwarte vliegende vossen (ook wel fruit vleermuizen genoemd) en tussen de Pauwen. Wij zijn bijna aan het avondeten toe als er een Lange Chevrolet Pickup Truck met aanhanger en 3 Harley’s de camping op draaien. Ze zijn later vertrokken, maar moeten elke 100km stoppen om de erg kleine benzine tanks van de Harley’s bij te vullen. De Chevrolet dus als tankwagen erbij.

Dinsdag 8 oktober.
Wout:
Opnieuw vroeg vertrokken vanwege de verwachte hitte (42ºC) bij Eighty Mile Beach. Onderweg merken we dat de hitte langzaam opgang komt maar dichter bij Broome steekt een verkoelende wind uit zee op, wat de temperatuur tot ongeveer 34ºC drukt, koud gaan we het niet hebben hier.
Bij Broome was het plan om bij het Bird Observatory te gaan kamperen, maar de weg ernaartoe was wel erg zanderig en met de solenoïde kleppen in gedachte toch maar niet gedaan. Dan maar naar Broome Caravan Park. Zowaar gras om de tent op te zetten. Even nog boodschappen doen en mijn bril laten repareren.

Woensdag 9 en Donderdag 10 oktober.
Wout:
Van Broome naar Derby is 222km en we rijden al om 11:30 de camping op. Rustig aan gedaan want ook hier is het dicht bij 40ºC.
Het seizoen is voorbij en veel is gesloten of zeer slecht bevoorraad. Bij een bezoek aan het Visitors Centre wordt duidelijk dat er dus ook geen vluchten over mooie gebieden meer worden georganiseerd. De piloten zijn deze week niet hier en met mijn (verouderde) Deltavleugel brevet krijg ik geen Cessna mee denk ik.
Als we in Jila Gallery Cafe binnen gaan staan er tussen de tafels 4 Italiaanse motorfietsen. Een MV Agusta F4, een Ducati Paso 906, een Moto Guzze 850 Le mans en een Moto Guzze 1000 le mans. Vanavond hier maar eens gaan eten, wordt dan ook Italiaans dus.

[Wout]

Vrijdag 11 oktober.
Wout:
Elke dag gaat het richting 39º/40º in de middag dus de wekker op 4:00u, douchen, tent inpakken, eten en rijden. Vandaag een etappe van 267km naar Fitzroy crossing. Onderweg de eerste wilde Kangoeroe’s de weg over zien steken. Plotseling verderop zie ik een heleboel witte vlekken op de weg. Het blijkt een enorme zwerm papegaaien die te laat opvliegen als we aankomen. Remmen heeft geen zin meer en we voelen zeker 5 vogels botsen. Eén zit klem op de neus van het zijspan. Annie heeft hem naar de kant gegooid. Zoals zoveel dieren langs de weg is het voer voor roofvogels (die doorgaans wel opvliegen).
We zijn om 10:00u bij de receptie van Fitzroy River Lodge. Er lopen hier veel Wallaby’s over de camping, de eerste keer dat we vrije kangoeroe’s dichtbij zien. We zetten de tent op onder een boom en gaan naar de bar om wat te drinken en foto’s en filmpjes te verwerken.
Vanwege de hotelfaciliteiten is hier duidelijk vriendelijkere personeel in de bediening dan op de meeste campings.
Het lijkt alsof de zijspan tanks helemaal niet worden gebruikt en direct op de motortanks wordt overgeschakeld. Misschien wat omgewisseld bij de reparatie in Port Hedland? Hete accu-kastje open gemaakt en de draden omgestoken. Na alles weer dicht geschroefd te hebben, alles nog eens overdacht. Toch niet goed, de draden zaten wel degelijk waar ze moesten zitten. Dan morgen maar met de Jerrycan de motortanks bijvullen en rijden naar Halls creek.
Ik heb NTmotorcyclecentre Darwin gebeld voor een nieuwe ketting en een achterband. Beide zijn niet standaard, want door het grote achtertandwiel (52 tanden) moet die 2 schakels extra hebben en de achterband is een autoband met de maten 195/45R17, wat voor die diameter een vrij smalle band is. Moet dus speciaal besteld worden. Een autobanden garage is geen optie want die kunnen een motorwiel niet op de bandenmonteermachine hebben. Die pakken een wiel namelijk van de binnenzijde en daar zitten bij mij spaken. Een motorbandenmonteermachine pakt het wiel op de randjes van de velg.
Eerst de service afdeling gehad die, toen hij het begreep, me doorverbond met de onderdelen afdeling. Die dacht het wel te kunnen regelen en zou mij later terugbellen. We wachten af.

[Wout]

Zaterdag 12 oktober.
Wout:
Op weg naar de camping in Halls Creek. Onderweg op een rustplaats ontmoeten we een Australische BMW-rijder. Hij vindt onze combinatie prachtig en fotografeert hem vanuit alle hoeken.
De camping: kaal, weinig bomen en een onprettige omgeving. Veel lawaai van mensen en dieren van buiten de camping, eerst muziek en daarna honden die maar bleven doorgaan (vermoedelijk dingo’s).
Ik heb nog een keer de draadjes omgewisseld, en dan morgen zien hoe het gaat.
De asfalt-achterband is zo goed als kaal. Met deze temperaturen vliegt het rubber eraf. Als hij het niet tot Darwin uithoudt zal de off-road band erop moeten, die dan ook wel snel op zal zijn.

Zondag 13 oktober.
Wout:
Op naar Warmun Roadhouse Caravanpark. Vlot de eerste 100km gereden. Dan neemt Annie het stuur weer over.
Annie:
Net een rottig stuk snelweg, ofwel roadworks. Om de beurt werd het verkeer over een gravelweg geleid 40 km per uur, en 2 keer halverwege weer wachten in de zon. De motor kreeg het ook warm, maar het lukte me weer tijdens dat slakkengangetje de motortemperatuur te laten zakken.
Er stak ook nog een kangoeroe over, die wel de overkant heelhuids haalde.
Na deze langdurige interruptie, kwam er een lekker bochtig slecht wegdek. De bochten volgens het boekje: naar links minder, naar rechts meer gas geven. Toch bleef het flink duwen omdat het wegdek naar links helde, en de wind sterk aan de zijspan kant waaide. Het waren maar 59 kilometers, maar wel zwaar.
Wout:
We zijn om 9:00u bij Warmun Roadhouse Caravanpark. Daar is een kantoortje van HeliSpirit waar we direct naar binnen gaan. De piloot die er de administratie zit te doen vertelt dat de beste tijd ’s morgens om 6 uur is. Dan is het nog niet al te warm en is de belichting het mooist. Wij willen graag vroeg de weg op dus hebben we meer voorkeur voor een ander tijdstip. Het kan ook direct al. We besluiten eerst in te schrijven bij de camping, onze tent op te zetten en om te kleden. Daarna willen we wel een vlucht over de Bungle Bungle’s (een deel van het Purnululu National Park) maken. Om 10:30 staan we weer in het kantoor en krijgen we de voorbereiding op de vlucht. Eerst wijst de piloot (Christan) op de kaart aan hoe hij gaat vliegen. Daarna de veiligheidsinstructies. We moeten “plenty of water” mee nemen (dat blijkt 1 flesje van 600ml te zijn). De hele rondvlucht over de Bungle Bungle’s duurt 45 minuten en we zien bergwanden, kloven en watervallen van het park die anders niet bereikbaar zijn. Een mooie ervaring voor een eerste keer in een helikopter.
Daarna eten, zwemmen en de schaduw opzoeken.

[Wout]

Maandag 14 oktober.
Wout:
Door een prachtig heuvellandschap tussen Purnululu en Kimberly naar Kununurra gereden. Alles gaat lekker maar om een of andere reden doet het benzinesysteem nog steeds niet wat het moet doen. Als Annie het stuur overneemt heb ik tijd om na te denken over wat er mis kan zijn. Ik herinner me dat ik een tiewrap zag zitten op de klep van de motortank. Ik weet zeker dat ik die daar niet heb gestoken.
Op de camping het kastje nog maar eens een keer open gemaakt en wat ik vermoede blijkt waar. De kleppen stonden allebei op: “handmatig open”, waardoor de benzine van de motortanks zo naar de zijspantanks kan lopen. Dat verklaart waarom die steeds overlopen na het tanken want de zijspantanks zitten lager. De tiewrap eraf gehaald en alles weer op automatisch gezet. In de beschrijving van de reparatie in Port Hedland stond dat het brandstof filter was doorgespoeld. Waarschijnlijk is dat de hele storing geweest, want tijdens de proefrit functioneerde alles normaal. Ik heb een brandstof filter voor de carburateurs gemonteerd, en in de stoffige omgeving is vuil in de benzine gekomen. Het filter doet dus wat het moet doen, maar het houd een keer op….
Een afspraak gemaakt voor een servicebeurt in Darwin. We hebben een nieuwe achterband en ketting en tandwielen nodig, en olie verversen is ook wel nodig, verder even alles nalopen. Ook als je alles zelf doet is het goed dat een ander alles eens naloopt. Dit kan pas maandag 21, dus we hebben tijd genoeg om daar te komen.

[Wout]

Dinsdag15 oktober.
Wout:
Opnieuw een prachtig landschap om door te rijden. Veel ruige rotspartijen en mooie boomrijke omgeving, opgevolgd door dor landschap met weinig of geen bomen.
De camping Timber Creek blijkt een juweeltje. Ook hier is het gecombineerd met hotel faciliteiten. We krijgen een plaatsje toegewezen onder een grote boom, op gras. Er wordt hier veel gesproeid dus als we ergens heen lopen worden we regelmatig nat gespoten en dat is met deze temperaturen zeker geen straf.
Achter de camping is Timber Creek. Een kreek met inderdaad veel bomen langs. In de kreek leven zoetwater krokodillen. Een kleine soort die (mits met rust gelaten) voor mensen niet gevaarlijk is. Ze leven van kleine dieren en een mens kan hooguit een (fikse) beet krijgen als die vervelend doet. In de bomen is het een gekwinkeleer van je welste van allerlei vogels in allerlei formaten. De Little Friarbird en de Peacefull Pidgeon, Willie Wagtail is er ook weer en boven de kreek hangen fruit-vleermuizen. ’s middags zit er op het gras een hele zwerm groen-geel-blauwe papegaaien.
En wat de techniek betreft: het benzine-systeem werkt eindelijk weer zoals het moet.

[Wout]

Woensdag 16 oktober.
Wout:
De heuvels in dit deel van Australië blijven prachtig om doorheen te rijden. Veel rotswanden maar ook vlakke stukken. Er zijn hier veel natuurbranden geweest, soms zo recent dat de brandlucht nog aanwezig is. We zijn op weg naar Katherine. We rijden door het dal van Victoria River. Soms te zien, maar vaak niet door de begroeiing.
Onderweg weer stil gevallen. Er blijkt in de achterste van de zijspantanks zoveel vuil te zitten dat het filter weer dicht zit. Motortank eraf, filter achterstevoren op het slangentje en even doorpompen en hij doet het weer. De zijspantanks voorlopig maar niet gebruiken tot ze schoongespoeld zijn. Verder geen problemen meer gehad.
Bij Katherine had ik camping North Bank Park uitgekozen, net buiten het stadje en aan de rivier. Als we de camping oprijden zien we allerlei rommel en machines staan. Als dit een camping moet voorstellen wil ik nog wel eens een Australische autosloop zien. We rijden terug naar het stadje en besluiten bij Boab Caravan Park te gaan kamperen.

[StevenD]

Leuk zo volgen.

Nooit geweten dat er ook in Australie Boabab's stonden! Wat maken ze daar van het vruchtvlees?

[schenkie]

Erg leuk om te lezen, deze blijf ik volgen!

Ik heb zelf 2 jaar geleden met een camper 11 weken door australië heen gereden, was mijn mooiste vakantie tot nu toe!

[Wout]

[Wout]

Donderdag 17 en vrijdag 18 september.
Wout:
Een wat langere etappe vandaag, 310km. Vanwege de hitte starten we steeds rond 7:00u en stoppen om 10:30u. Omdat we nu Darwin naderen wordt het door de oceaan iets minder heet. Dat is dus 36ºC inplaats van 40ºC. Nog steeds niet koel maar wel wat beter te verdragen. We hebben een camping uitgekozen 10km noord van Darwin. De campings rond Darwin liggen allemaal in de omgeving van het vliegveld, dus dat is niet zo’n goed idee. Ook hier een erg lege camping. Het seizoen is duidelijk voorbij, maar niet voor steekmuggen. Deet werkt.
We blijven 2 dagen en zien veel verschillende vogels. De Bush Stone-curlew, cockatoo, Masked Lapwing, Ibis, en nog meer.

[Wout]

Zaterdag 19, zondag 20 en maandag 21 september.
Wout:
Vandaag naar een camping dichterbij de motorzaak verhuisd. Dat betekend ook dicht bij de luchthaven dus. Volgens de receptioniste komen er wel regelmatig vliegtuigen over, maar valt de overlast wel mee. Eerst af-en-toe een éénmotorig machientje en 1 keer een helicopter. Maar ’s nachts komen de lijnvliegtuigen, om 1:00u, 1:06u en 1:12u stijgen ze op en dat hoor je echt wel. Wat ook heel goed hoorbaar is, zijn auto’s van een dichtbij gelegen racecircuit. Kortom Niet te veel op de camping blijven, of in het zwembad onderduiken. Ach, alles went en na een dag valt het niet meer op.
Zondag naar de binnenstad van Darwin geweest. Er is hier in de 2e wereldoorlog veel gebombardeerd door de Japanners. Een oude binnenstad is er daardoor niet. Een enkel oud gebouw dat stand houd en ook de regelmatig langs komende tropische cyclonen heeft overleefd.
Langs de Esplanada zijn heel veel plaquettes en herinneringen aan de oorlog, en langs de hoofdweg zijn nog veel landings-strips in takt gehouden die toen zijn gebruikt.
We zijn door de botanische tuin gewandeld, met veel prachtige bomen, stroompjes en doorkijkjes. Ook deze tuin heeft heel wat schade opgelopen van overtrekkende tropische cyclonen.
Maandag de motor weggebracht voor een nieuwe ketting, een achterband, een kleine servicebeurt en een totale controle. Mag wel na bijna 6000km in deze temperaturen.
Een achterband vinden was uiteindelijk gelukt, de ketting is vervangen, maar wel met het oude 16t voortandwiel omgedraaid want ze hadden de verkeerde besteld. Alle bouten en lagers zijn gecontroleerd en hij loopt in ieder geval hoorbaar beter. Ik hoorde regelmatig geklapper van een nokkenasketting, en dat is weg.
We gaan serieus werk maken van de reis naar de oostkust.

[Wout]

Dinsdag 22 oktober.
Wout:
De eerste etappe richting Rockhampton is 310km naar Katherine. De camping die ik had uitgekozen op Camps Australia Wide was de Ibis Styles Katherine Caravan Park. De vriendelijke receptioniste wees ons de weg naar het tent-kampeer terrein. Dat bleek meer een keihard aangereden parkeer terrein dan een plek voor de tent. Nergens enige schaduw en geen pen de grond in te krijgen. In de hitte de tent opgezet op een hoek van het terrein. Daarna winkels opgezocht en lang boodschappen gedaan in een winkelcentrum met airconditioning.
Mijn rechtse oor zit dicht. Ik draag oordoppen tijdens het rijden, tegen het windgeraas rond mijn helm (zoals veel motorrijders doen) maar daardoor druk je de oorsmeer steeds naar binnen en dat vormt dan een prop, dus hebben we Cleansing Spray gekocht wat na heel veel keren sprayen eindelijk resultaat geeft.
In het Ibis restaurant het lopend buffet (3 gangen) gebruikt. We hebben de tent toch maar verplaatst naar een plek dicht bij het toiletgebouw. Dat heeft dan weer als nadeel dat er erg veel licht in de tent schijnt, maar de herrie van de highway is wat minder. Slecht geslapen door jeuk van muggen, licht en herrie, maar morgen wel weer vroeg op.

[Wout]

Woensdag 23 oktober.
Wout:
Vandaag 240km naar The Daly Waters Pub. We rijden om beurten steeds 70km, wat een stuk minder vermoeiend is dan rijden tot je moe bent of tot de hitte te veel wordt.
De Dali Waters Pub blijkt een zeer positieve verassing, 3km van de Highway af. Alles ademt “het is hier leuk” uit. Elke mededeling is met een kwinkslag en laat je glimlachen.
De Pub zelf (of eigelijk het hele dorp) is een verzameling van oud en nieuw. Gesticht in 1924 en dus een gigantische verzameling van 100jaar: borden; een oude Chevrolet; half gesloopte helicopters; een paar vliegtuigen uit WO II; vreemde standbeelden; enz.
Aan de overkant van de weg is “Tim’s Junkyard” met 3 oude auto’s en een halve helicopter op het dak. Onder die helicopter hang een bord met: “Cenic Flights” met daaronder “Cancelled”. Er rijdt een stokoude Bedford door het dorp, waarmee 2 mannen zijn gekomen die naast ons komen kamperen .
De tent kan achter de toiletten, op een goed onderhouden grasveld wat pas nog besproeid is en waar een prettig verkoelend windje waait.

[Wout]

Donderdag 24 oktober.
Wout:
Van The Daly Waters Pub naar Banka Banka is weer 310km. Banka Banka is niets anders dan een Cattle station met een camping, geen winkel, geen zwembad, wel een uitkijkberg om te beklimmen en een bron op 2,5km wandelen. We zijn eerst nog de enige op de camping, tegen de avond komt er nog een tentje bij.
Nadat we de tent opgezet en wat gegeten hebben krijgen we van de beheerster 2 tuinstoelen, ze vindt ons wel erg primitief zitten op een kist.
’S avonds vormen zich veel wolken oost van ons. Er valt wel regen uit, maar die bereikt de grond niet. Die nacht worden we gewekt door (nog ver weg) onweer en bliksem. Toch maar even de top op de tent gezet. Als het gaat regenen kunnen we dan de tent snel dicht doen.